This page is a translation of the original work by Wes Chapman that can be found at https://sun.iwu.edu/~wchapman/confidence.html

Właściwy rodzaj pewności siebie

Wes Chapman
2010, Konwokacja pierwszego roku

     Próbuję sobie wyobrazić, jak się tam czujesz, pierwszego dnia w kampusie i wyobrażam sobie wiele różnych rzeczy. Niektórzy z was - mam nadzieję, większość z was - czują podekscytowanie i nadzieję na nowe możliwości i nową swobody otwierające się przed wami. Niektórzy z was są trochę zaniepokojeni, zastanawiając się, czy sie tu wpasujecie, czy też będziecie w stanie uzyskać stopień akademicki.  Niektórzy mogą już tęsknić za domem, wracając myślami do pozostawionych przyjaciół i rodziny; lub są trochę rozkojarzoni, zastanawiając się, czy będziesz mieć okazję na spotkanie z tą ślicznotką, którą widziałeś dzisiaj na kampusie; lub jesteście trochę zmęczęni po dniu podróży i przeprowadzce. Ci z małych miasteczek mogą czuć się trochę przytłoczeni hałasem i tłumem, podczas gdy ci z miasta mogą czuć się zamknięci, zastanawiając się, jak sobie poradzisz skoro nie możesz odjechać pociągiem od czegokolwiek byś chciał. Chcę do was wszystkich powiedzieć jedynie: „Miejcie peność siebie”. Miejcie pewność siebie; będzie wporządku. Ale staraj się mieć właściwy rodzaj pewności siebie, autentyczną pewność siebie raczej niż tą fałszywą.

     Co rozumiem przez fałszywą pewność siebie? Mówiąc wprost, oznacza to wiarę w to, że jesteś w czymś dobry, bez dobrego powodu, aby tak sądzić. Wszyscy z nas robią to w pewnym stopniu. Istnieje jedna nazwa tego zjawiska, „efekt jeziora Woebegon”, po audycji radiowej Garrison Keillor, w której „wszystkie dzieci są powyżej średniej”. Okazuje się, że większość z nas myśli, że jesteśmy powyżej średniej. Uformowała się pewna nazwa tego zjawiska, "efekt jeziora Woebegon" (Lake Woebegon effect), po audycji radiowej Garrison Keillor „wszystkie dzieci są powyżej średniej”. Jedno z badań wykazało na przykład, że 88% amerykańskich studentów uważa, że są lepsi niż przeciętni kierowcy. Jeszcze bardziej interesujące badanie wykazało, że osoby, które przebywały w szpitalu po wypadku samochodowym, których były sprawcami, uważały, że są ponad przeciętnymi kierowcami. Podobne wyniki pokazano dla uczniów szkół średnich, którzy uważają, że są bardziej popularni niż przeciętna, CEO, którzy uważają, że są lepsi od przeciętnych liderów, policjantów, analityków giełdowych itd. 95% profesorów uczelni uważa, że są profesorami powyżej przeciętnej. Osobiście uważam, że jestem bliski średniej ... Odnosząc się do tego, czy uważam, że jestem powyżej średniej.

     Ten rodzaj pewności siebie nie zawsze jest złą sprawą. Kiedy musisz występować pod presją - czy to na scenie, na boisku sportowym, podczas egzaminu, czy podczas pierwszej rozmowy z kimś, z kim chcesz się zaprzyjaźnić - pewność siebie jest kluczowa, a fałszywa pewność jest lepsza niż żadna. Jeśli chodzi o chwilę w której po prostu musisz sprawić aby coś się wydarzło, lepiej wierz w siebie, nawet jeśli jesteś beznadziejny, ponieważ jeśli tak się nie stanie, będziesz działał okropnie, nawet jeśli rzeczywiście będziesz całkiem niezły.

     Lecz są pewne wady fałszywej pewności siebie. Po pierwsze sprawia ona, że ludzie są znacznie mniej ostrożni niż powinni. Kierowcy, którzy uważają, że są powyżej średniej, podejmują głupie ryzyko, takie jak prowadzenie samochodu podczas pisania SMS-ów na telefonie komórkowym i picie wody sodowej.To zły pomysł, nawet jeśli jesteś ponadprzeciętny w prowadzeniu samochodu, ponadprzeciętny w pisaniu SMSów na komórce i powyżej średniej w piciu wody sodowej. Klasowa wersja tego często przybiera formę myślenia: „Mogę rozpocząć pracę w noc przed jej terminem” lub „Nie będę musiał uczyć się do testu, ponieważ zwracałem uwagę na zajęciach” i tak dalej. Wersja klasowa tego zjawiska częsot przybiera formę przekonania „Mogę rozpocząć pracę w noc przed jej terminem” lub „Nie będę musiał uczyć się do testu, ponieważ poświęcałem uwagę na zajęciach” itd.

     Poważniejszą wadą jest to, iż ponieważ fałszywa pewność zwykle nie wytrzymuje próby doświadczenia, łatwo odwraca się w destrukcyjne zwątpienie. To łatwe, aby studenci, którzy się nie uczyli, a następnie zbombardowali(nie przykładać się do czegoś) egzamin, myśleli: „och, nie jestem w tym dobry”. Możliwością oczywiście jest, że jest to prawdą, ale nikt tak naprawdę nie może tego wiedzieć, dopóki nie dołoży wszelkich starań, być może więcej niż jeden raz. 

     Co gorsza, fałszywa pewnośc siebie obalona preżyciem może przerzucić się na myślenie uczniów, że nie są dobrzy w niczym, że zła ocena z pracy pisemnej lub egzaminu jest oznaką pewnego rodzaju nieodłącznej wady charakteru. Nie wierzę, że żaden z was nie jest w czymś lub nie jest w stanie być w czymś dobry. I jednocześnie możesz mieć wadę charakteru - ja mam ich wiele - papier lub egzamin nie powie ci tego; nie to sprawdzają dokumenty i egzaminy.

     Tak samo zły jest przypadek kiedy fałszywa pewność siebie przerasta fakty i jest oporna na dostosowanie, co nakręca spiralę dalszego samooszukiwania się, jak na przykład kiedy uczeń któremu idzie kiepsko na egzaminach mówi coś typu: "Ten nauczyciel mnie nie lubi". Ponownie, możliwe że tak jest - być może jesteś wyjątkowo irytującą osobą - ale to nie jest najbardziej możliwe z wytłumaczeń. Trzymanie się w ten sposób fałszywej pewności siebie jest niebezpieczne, ponieważ uniemożliwia ludziom uczenie się na podstawie doświadczenń - co z kolei uniemożliwia im uzyskanie naprawdę dobrej znajomości czegoś, do czego mogliby mieć talent.

    Więc do jakiego rodzaju pewności siebie powinieneś dążyć? Prawdziwa pewność siebie, właściwy rodzaj pewności, polega na tym, aby dokładnie zdawać sobie sprawę z tego jak dobry jesteś, ponieważ zostałeś przetestowany, ponieważ zostałeś popchnięty na granice twoich możliwości. Najlepszy rodzaj pewności pochodzi z tego, że zostałeś popchnięty poza swoje granice i wziąłeś na siebie wyzwanie wykonywania pracy lepszej niż kiedykolwiek myślałeś, że możesz wykonać. Jest to rodzaj pewności siebie, który wykracza poza obszar, w którym wykonałeś pracę; jest to rodzaj, który sprawia, że myślisz o sobie jako osobie w inny sposób.

     Jak na ironię, ten rodzaj pewności siebie często wynika z pokory. Pokora nie jest tym samym co zwątpienie; ci, którzy wątpią w siebie, mówią: „Nie jestem dobry”, zaś ci, którzy mają pokorę, mówią: „Nie wiem, jak dobry jestem, ale spróbuję”. Często najlepsi w danej dziedzinie są tymi najskromniejszymi; wiedzą tak dużo, że zdają sobie sprawę z tego, jak wiele jeszcze nie wiedzą. Ale ich „nie wiem” nie składnie ich do wątpienia w siebie, ale do dalszego uczenia się.

     Jestem skupiony na pewności siebie nie tylko dlatego, że uważam, że jest to ważne dla twojego sukcesu na studiach, ale ponieważ w pewien ważny sposób pewność jest właśnie tym, co musisz wykształcić na studiach. Rzeczy się zmieniają - Ty się zmienisz. Nie możesz więc wiedzieć, co cię czeka. W zeszłym semestrze uczestniczyłem w sesji panelowej, w której absolwencji szkół wrócili, aby powiedzieć obecnym studentom, jak wygląda życie po ukończeniu studiów. Tylko jeden na pięciu studentów robił to, co sobie wyobrażał podczas studiowania. Nie wiem, czy te proporcje są typowe, ale jestem mocno przekonany, że ich doświadczenia będą doświadczeniami wielu z was. Wielu, być może większość, będzie pracować na stanowiskach których nigdy by nie odgadła, prawdopodobnie związanych ze sprawami, którymi się interesujecie, ale być może powiązanymi w dziwny i nieprzewidywalny sposób. Niektórzy z was wystartują w dziedzinie, na którą zdecydujecie studiach, ale zmienią dziedziny w połowie kariery. Niektórzy z was będą pracować w dziedzinie, która nawet jeszcze nie została wynaleziona - tak było w przypadku jednego z uczniów na panelu. I niektórzy z was planują teraz pracować w dziedzinach, które już nie będą istnieć w czasie, gdy będziecie już w moim wieku. Nie jestem do końca pewny tego, czy profesor języka angielskiego - moja dziedzina - nie jest jedną z nich.

    Więc co ty tutaj robisz, skoro nie możesz być pewny tego, że to do czego się przygotowujesz jest tym co będziesz rzeczywiście robił? Cóż, dla niektórych z pośród was, ścieżka którą przygotowujecie poprzez czas waszej nauki jest ścieżką którą podążacie i niezależnie od tego czy tak będzie czy nie, musisz ścigać twoje marzenia. Ale jesteście tu także po to, aby rozwinąć pewność siebie, bardzo szczególny rodzaj pewności siebie. Cała piątka uczniów podczas panelu uznała, że ich wykształcenie na IWU było niezbędne, aby umożliwić im zajmowanie się tym, czym zajmują się obecnie. Nauczyli się tutaj wielu rzeczy, które uznali za istotne: pisanie, mówienie, praca w zespołach, analizowanie, spojrzenie na szerszą perspektywę, uczenie się jak się uczyć, przywództwa i tak dalej. Pewna wiedza, że zostlai sprawdzeni, że byli postawieni w sytuacjach, w których rzeczy, o których nigdy nie wiedzieli, że są zdolni, i dlatego mogą stawić czoła nowym wyzwaniom.

     Jednym ze sposobów postrzegania uczelni, a zwłaszcza wymagającej uczelni jaką jest Illinois Wesleyan, jest postrzeganie jej jako miejsca, w które którym będziesz poddawany próbom, gdzie zostaniesz wypchnięty poza to, co według ciebie było twoim limitem, ale gdzie bezpiecznie możesz skupić się na każdym pojedyńczym zadaniu. W miejscu pracy, podejmowanie ryzyka które nie układa się dobrze może kosztować cię posadę. Na polu bitwy oraz w innych ryzykownych zawodach, może kosztować cię życie. Natomiast jesli spróbujesz czegoś w klasie i to nie zadziała, dostaniesz słabą ocenę. Więc jak? Po ukończeniu studiów Twój GPA prawdopodobnie będzie miał znaczenie tylko przez około 15 minut. W tym momencie jest to bardzo ważne 15 minut, więc nie zachęcam, abyś nie zwracał uwagi na oceny - ale jeśli jesteś jedną z tych osób, które zawsze same sobie stawiają wyzwania, ogólnie twój rejestr będzie wyglądał całkiem nieźle. Znacznie lepiej, przy wszystkich sposobnościach, jeśli jesteś typem osoby, która nigdy nie podejmuje intelektualnego ryzyka.

     Argument, który przed tobą postawiłem, ma więc istotne implikacje dla tego, co powinieneś robić, będąc na studiach. Jeśli twój stopień naukowy byłby jedynie dyplomem, kawałkiem papieru poświadczającym, że skoczyłeś przez kilka obręczy i zrobiłeś to na poziomu kompetencji, byłoby mądrze wziąć udział wyłącznie w bezpiecznych lub łatwych zajęciach. Jeśli twój stopień naukowy byłby jedynie profesjonalnym szkoleniem w konkretnej dziedzinie, mądrze byłoby wziąć udział tylko w tych zajęciach, które były ściśle związane z tą dziedziną. Ale nic z tego nie jest prawdą. Wykształcenie wyższe jest czymś więcej niż tylko zaświadczeniem i nie możesz być pewnym, co tak właściwie. Więc mądrym jest robienie rzeczy, które na dłuższą metę rozwiną w tobie zaufanie do robienia wszystkiego, co chciałbyś robić. Odkrywaj jak najwięcej. Weź udział w kilku interesujących zajęciach, nawet jeśli na tyle, na ile ci się wydaje, że nie mają one nic wspólnego z twoimi karierą zawodową. Wybierz ciężkie kursy, te o tematyce, która zmusza cię do myślenia, oraz wybieraj profesorów, którzy mają reputację ciężkich. Jeśli to możliwe, studiuj za granicą. Poszukuj staży. Zaangażuj się w zajęcie pozalekcyjne, które Cię interesują i stanowią wyzwanie, niezależnie od tego, czy są one „odpowiednie” dla Twojej dziedziny: pisz dla Argusa, kandyduj do Senatu Studentów, dołącz do zespołu stacjonkonwersacje, które odbywają się na studiach w dziwnych godzinach z twoimi przyjaciółmi.

     Jeśli możesz to wszystko zrobić, jeśli będziesz stawiał sobie poprzeczkę w każdy możliwy sposób, nie będziesz jedynie zapełniał i ubogacał swojego czasu w Illinois Wesleyan, ale będziesz przygotowywał się na przyszłość bez względu na nadchodzące zmiany. I ty możesz to zrobić - mieć pewnośc siebie. Ja mam pewnośc w tobie.